Column Natasha Bloemhard: ‘Het gaat er niet om wat je vindt, maar wat je ontdekt”
Het zijn de woorden van de Amerikaan David Hurst Thomas (1945) die ik in 2018 op een muur in het Kanab Visitor Center in Utah, VS, las. Op dat moment had ik geen idee wie de beste man was, maar zijn woorden bleven wel gelijk plakken. Een google-rondje leerde me dat Thomas werkzaam is als curator van het American Museum of Natural History. Archeoloog dus, een fascinerend beroep, vind ik. Waar halen die mensen in godsnaam het geduld vandaan om eindeloos met kwastjes en pincetjes in de grond te wroeten? Op zoek naar zogenaamde artefacten, voorwerpen die mensen uit het verleden hebben achtergelaten. Wat archeologen motiveert is de informatie die ze uit deze vondsten halen, en daar slaat David’s uitspraak op. Ik maakte een foto van zijn woorden.
Dit voorjaar liep ik op het strand van Castricum, een plek waar ik al sinds mijn jeugd kom omdat mijn favoriete tante en nichtje hier woonden. Om uit te waaien met Tof, Salts’ Floor manager. Aan het strand gaat de baas altijd helemaal ‘aan’, en moeten er stokken in de branding worden gegooid. Maar dit keer negeerde ik zijn geblaf omdat ik plots gegrepen werd door de kleuren en patronen van de schelpen onder mijn voeten. Doodordinaire exemplaren waarmee de Nederlandse stranden bezaaid liggen, en waar ik al jaren achteloos overheen stamp. Ik zakte op mijn hurken en begon te rapen.
Mijn vondsten verzamelde ik in het nog lege poepzakje van Tof. Thuis spoelde ik het zand en zout eraf en legde ik de schelpen te drogen. Geen idee nog wat ik ermee zou gaan doen. Maar in de dagen daarna begon ik ermee te schuiven. Steeds als ik een vol hoofd had of even vastliep in het werk, bracht het gepruts met die stomme schelpjes rust in mijn hersenkeet. Ik vertraagde binnen enkele minuten. Mama mia! Normaal gesproken kies ik voor een paar uurtjes keihard knallen over een mountainbikeroute, een potje boulderen of bijvoorbeeld een eindeloze wandeling om even los te komen. Dat werkt ook, in zekere zin dan. Want ik doe zoiets zelden of nooit zónder mijn sporthorloge te activeren. Wil stiekem toch graag weten hoeveel tijd het me heeft gekost en wat de inspanning me heeft opgeleverd. Die verslaving aan data is soms best sick.
Vijf jaar later keerden de woorden van David Hurst bij me terug: It’s not what you find, it’s what you find out. En dat dit dus ook heel goed een persoonlijke ontdekking kan zijn. Met dank aan de ‘halfgeknotte’ strandschelp.
Natasha Bloemhard | Oprichter Salt
De community voor mensen met een actief, avontuurlijk en duurzaam leven.
@saltmagazine | getsalt
